చిన్న సాయమైనా చేద్దాం .

మనలో కొంతమంది ఎవరిజోలికీ పోకుండా ,ఎవరితోనూ పెద్దగా మాట్లాడకుండా ,తమపని తాము చూసుకుంటూ ,తామూ తమ కుటంబం మాత్రమే అన్నట్లు ఉంటారు .


ఇతరులగురించి కూడా ఆలోచిచాలి కదా .మనకు చేతనైనంతవరకూ ఇతరులకు సాయ పడాలి కదా .

చాలామందికి పెద్దపెద్ద విషయాలలొ ఎవరి సహాయము అక్కర్లేదు.కానీ చిన్న చిన్న విషయాలకే ఏమి చేయాలో తెలియక ,తోచక డీలాపడిపోతారు .అలాంటి సమయాలలో వారికి మనం సాయం చేస్తే వారు అవి చిన్న విషయాలైనా పెద్ద కష్టం నుండి బయటపడినట్లు భావిస్తారు .

ఉదాహరణకు మనమే ఎప్పుడైనా ,ఏదైనా కొత్త ప్రదేశానికి కానీ ఊరికి కానీ వెళతాము .అప్పుడు మనకు అక్కడ రోడ్లు, బజార్లు తెలియక తికమక పడతాము .అటువంటప్పుడు మనకు కావలసిన సమాచారాన్ని
అడిగినట్లయితే ,వారు ఆవివరాలన్నీ ఓపిగ్గా చెప్పి ,దారిచూపినట్లైతే మన మనసంతా వారిపట్ల కృతజ్ఞతతో నిండిపోతుంది.


బస్ స్టేషన్లలో ,రల్వే స్టేషన్లలో ,ఆలయాలలో దర్శనాలదగ్గర బోలుడంత రద్ది ఉంటుంది.క్యూలలో గంటలతరబడి నిలబడి ఉండాలి . వృద్ధులు ,వికలాంగులుమొదలైనవాళ్లు ఎక్కువసేపు నిలబడలేరు. అటువంటప్పుడు వాళ్లు అమ్మా ,నా స్థలం కాస్త చూస్తూ ఉండు ,నేనలా కూర్చుంటాను.కౌంటర్ వద్దకు నువ్వు చేరగానే నేను వచ్చి నిలబడతాను అంటారు .దానికి కొందరు ఒప్పుకోరు .నిజానికి అది చాలా చిన్న సాయం .కానీ సాయం కోరేవారికి అది చాలా పెద్ద ఉపకారం .

ఈ రోజులలొ ట్రాఫిక్క్ చూస్తుంటే రోడ్ దాటాలంటే ఒక్కోసారి మనమే కంగారు పడుతూంటాము .అటువంటుది ,వికలాంగులు ,అంధులు రోడ్ దాటాలంటే ఎంత కష్టపడాలో చెప్పక్కర్లేదు . అటువంటి వారికి సాయం చేయడం ఈ సమాజం లో పౌరులుగా మనందరి బాధ్యత .


ఈ ఉరుకులు పరుగుల జీవితాలలో పక్కవారికి సాయపడటము వలన మనకేమిటి లాభం అనుకుంటారు కొందరు .కానీ మన వలన సాయం పొదిన వారు దానిని అంత సులభంగా మర్చిపోరు .తాము కూడా ఆవిదముగా చేయడానికి ఆలోచిస్తారు .


మనం చేసింది ఎంత చిన్న సాయం ఐనా ,సాయం పొందినప్పుడు వారు చూపే కృతజ్ఞతకి మనము ఎంతో సంత్రుప్తి పడతాము .ఆత్మ సంతృప్తిని మించిన ఆస్తి ఏముంటుంది చెప్పండి . అందుకే ప్రతీ ఒక్కరమూ మనకు చేతనైనంత ,చేయగలిగిన సాయం చేద్దాం .


అసలు ఇదంతా రాయడానికి కారణమైన రెండు సంఘటనలు ఏమిటంటే .....ఈమధ్య ఒక రోజు కాకినాడ మాచెల్లి వాళ్ళింటికి వెళ్ళాను. నాకేమో ఇంటి ఎడ్రస్ సరిగ్గా తెలవదు ,సెల్ల్ మర్చిపోయి వెళ్ళాను .తను బస్ స్టాండ్లో దిగు కారు పంపుతాను అంటే వినకుండా వేరే చోట దిగేసాను. ఏమి చేయాలో తెలియక ఆటో ఎక్కాను .ఎక్కాను గానీ ఆటో అతను ఎక్కడకు తీసుకెళ్తాడో అని బయం . ఆటో వాళ్ళ గురించి పేపర్ల లో వచ్చిన వార్తలన్నీ రింగులు తిరుగుతూ ఉంటే ,జడుస్తూ ఎడ్రస్ సగం సగం చెప్పాను .కానీ అతను చాలా మంచివాడు .నాకు ఎడ్రస్ సరిగ్గా తెలవదని తెలిసి తన సెల్ఫోన్ ఇచ్చి మా చెల్లికి ఫోన్ చేయించి ఎడ్రస్ కనుక్కొని మరీ ఇంటి వద్ద దింపాడు . ఆటో వాళ్ళలో కూడా ఇంత మంచివాళ్ళుంటారా అనిపించింది . ఇది నేను పొందిన పెద్ద సాయం .కానీ అది ఆటో డ్రైవర్ కి చిన్న సాయమే అవుతుంది .

ఇంక నేను చేసిన చిన్న సాయం ఏమిటంటే ...మాపాపను హాస్టల్ లో దింపడానికి విజయవాడ వెళ్ళి వచ్చేటప్పుడు ,బస్సు ఎక్కాను .బస్సు లో నాకు సీటు దొరికింది .కూర్చున్నాను. ఏలూరు వచ్చాక ఒక వృద్ద జంట బస్సు ఎక్కింది . వాళ్ళు రాజమండ్రికి టిక్కట్ తీసుకున్నారు .ఏలూరునుండి రాజమండ్రి కి ఎంత స్పీడుగా వెళ్ళినా రెండుగంటలకు పైనే టైం పడుతుంది .వాళ్ళకు సీట్లు దొరకలేదు .ఆ రోజు బస్సు చాలా రష్ గా ఉంది . నిలబడి ఉన్నారు . నేను దిగే స్టాప్ రావాలంటే ఇంకా గంటన్నర టైం పడుతుంది .కానీ వాళ్ళను చూసి జాలేసి నాసీటు లో కూర్చోమంటే ,ఒక్కసీటేకదా ఉంది నువ్వు కూర్చో అంటే నువ్వు కూర్చో అని ఇద్దరూ అనుకుంటున్నారు .అదిచూసి నాపక్కనున్న అమ్మాయి కూడా తన సీట్లో ఒకరిని కూర్చోమంది .ఇద్దరూ చాలా సంతోషంగా కూర్చొన్నారు .వాళ్ళు మేము బస్సు దిగేవరకూ మాతో కబుర్లు చెబుతూ మాకు నుంచున్నామని విసుగు లేకుండా టైం పాస్ చేసేసారు .
ఆ రోజు నేను చేసింది చిన్న సాయమైనా వాళ్లకదే పెద్దసాయం .ఆ వయస్సులో వాళ్ళు రెండు గంటలకుపైగా నుంచుని ఉండాలంటే వాళ్ళకు ఎంత కష్టంగా ఉండేది .

ఈ రెండు విషయాలు వెంట వెంటనే జరగడముతో నేను ఇలా స్పంధించ వలసి వచ్చింది .